Fotopolis - Podcast o fotografii

Co się stanie, gdy aparat obrócimy w swoją stronę? Jak opowiadać zdjęciami o stracie czy bolesnych procesach, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami? O ważnych, ale też trudnych historiach Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z artystami: Michaliną Kacperak, Magdaleną Wdowicz-Wierzbowską i Rafałem Siderskim. Czy fotografia jest właściwym narzędziem do opowiadania o intymności? To jedno z pytań, które pojawia się w rozmowie. To rozmowa o dzieleniu się historiami osobistymi, emocjach, które im towarzyszą i reakcjach odbiorców. Ale też o pamięci, wspomnieniach i ich znaczeniu. Michalina KacperakFotografka i artystka wizualna. Ukończyła studia magisterskie z filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim oraz fotografię na PWSFTViT w Łodzi. Stypendystka programu Młoda Polska 2024. Jej praktyka artystyczna obejmuje zarówno dokumentację fotograficzną, jak i eksperymenty plastyczne oraz scenograficzne. Tworzy głównie osobiste, wielowarstwowe historie, które poruszają tematy związane z dzieciństwem, pamięcią oraz wykluczeniem.W kwietniu 2023 roku zadebiutowała wystawą indywidualną projektu "Soft Spot" na Biennale Fotografii NEXT 2023 w Rydze. Projekt ten został również zaprezentowany w ramach wystawy indywidualnej na Fotofestiwalu w Łodzi (2024). Jej prace współtworzyły również, wraz z Karoliną Balcer, wystawę „Auć” w Galerii Jednostka w ramach Warsaw Gallery Weekend 2024.Magdalena Wdowicz-WierzbowskaArchitekt i fotograf. Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF). W Studium Fotografii ZPAF prowadziła pracownię portretu. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych. W projektach autorskich stara się łączyć fotografię z tekstem. Stypendystka MKiDN (2013 i 2020) oraz m.st. Warszawy (2015). Autorka wydanej w 2013 roku książki fotograficznej „Po prostu męża mi brakuje. Spotkania z wdowami". Kończy przygotowania książki o czołowych polskich reporterkach. Współpracuje z Instytutem Reportażu i Faktycznym Domem Kultury, a przez pewien czas związana była z Fundacją Dom Kultury, w ramach której prowadziła zajęcia w warszawskich więzieniach. Z potrzeby serca zajmuje się portretem i dokumentem, a dla czystej przyjemności robi zdjęcia streetowe i lepi z gliny (należy do Stowarzyszenia Artystów Ceramików KERAMOS). Projektuje też albumy fotograficzne. Miłośniczka jogi, zwierząt i literatury faktu. W latach 2017-2019 Prezes Okręgu Warszawskiego ZPAF i Wiceprezes Zarządu Głównego ZPAF. W fotografii podąża za tym, co niesie życie. I to fotografuje. Jeden temat pociąga za sobą kolejny. Przypadkowe, wydawałoby się, spotkania stają się dla niej impulsem do działania. Od kilku lat eksploruje wątki autobiograficzne i fotografia jej w tym pomaga.Rafał SiderskiArtysta wizualny zajmujący się głównie fotografią. Ukończył studia doktoranckie w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Obecnie pracuje jako adiunkt na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Jest częścią inicjatywy Albom.pl zajmującej się digitalizacją i pracą na archiwach fotograficznych.W 2019 roku wydał książkę „Wyjedź Zostań” a w 2024 roku premierę miała książka „Dopływy, drgania, powidoki i pieśni na brzegach.” W wolnym czasie „dokądś” jedzie lub jest „gdzieś”. www.rafalsiderski.com, Instagram: @rafal.siderskiwww.fotopolis.pl

Trochę o fotografii, dużo o byciu w podróży, a najwięcej o jeździe na rowerze. O ważnych momentach, wyzwaniach i współpracy rozmawiamy z fotografami Bartem Pogodą i Bartkiem Wieczorkiem. Łączenie jazdy na rowerze, fotografowanie może być namiastką podróży nawet w dużym mieście. Ale to rozmowa też o wspólnej pracy, funkcjonowaniu w świecie fotografii, zleceniach marzeniach, twórczej wolności i zdjęciach takich po prostu. Ale głównie to rozmowa o rowerach. Bart PogodaFotograf i twórca video. Mieszka między Warszawą, Słowacją, Wiedniem a Dalmacją. Autor jednego z pierwszych (1997 r.) blogów fotograficznych w Polsce. Absolwent Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Z zamiłowania podróżnik.  Pomiędzy kolejnymi podróżami realizuje kampanie zarówno fotograficzne jak i video dla takich marek jak Reserved, H&M, Microsoft, Coca-Cola, House, W. Kruk czy Mastercard, 4F. Jest autorem wielu edytoriali publikowanych w renomowanych magazynach m.in. Viva, Pani, Vogue, Zwierciadło, CNN Traveller, Esquire Polska.Bartek WieczorekFotograf, portrecista, reżyser, kolaż amator. Współzałożyciel galerii Czwartek. Z powodzeniem łączy pracę dla magazynów i klientów komercyjnych z pracą nad własnymi projektami. Jego prace poza Czwartkiem wystawiane były min. w Instytucie polskim w Berlinie, Centrum sztuki współczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowym w Warszawie, BWA Wrocław.www.fotopolis.pl

Japoński wymiar sprawiedliwości opiera się na XIX-wiecznych regułach funkcjonowania rodziny, które nie uznają podziału władzy rodzicielskiej i nie uważają uprowadzenia dziecka przez jedno z rodziców za przestępstwo. W rezultacie rocznie ponad 150 tysięcy dzieci traci kontakt z mamą lub tatą. Jednego dnia jesteś rodzicem, kolejnego już nie, policja i sąd mówią: „Idź do domu, zapomnij, że byłeś rodzicem! Wyobraź sobie, że Twoje dziecko nie żyje” – wspomina jeden z bohaterów cyklu. Rodzice jednak zapomnieć nie mogą. Tomas Savicas ostatni raz widział swoją córkę Gabriele ponad 8 lat temu. Wciąż łapie się na tym, że zagląda do wózków na ulicy w poszukiwaniu dziewięciomiesięcznej córki – tyle miesięcy miała Gabriele, kiedy została zabrana z domu przez byłą żonę. „W świetle obecnie panującego w Japonii prawa rodzic, któremu uda się szybciej zabrać dzieci ze sobą, otrzyma prawo do opieki nad nimi. Po sześciu miesiącach pobytu dziecka w nowym miejscu zamieszkania rodzic-porywacz zdobywa przewagę prawną nad małżonkiem. To jemu przyznaje się prawo do opieki nad dzieckiem.Zamów w przedsprzedaży i wesprzyj druk. Makieta książki „Forever mine” (2021–2023) znalazło się wśród finalistów Hong Kong Dummy Award 2023 i w ramach tej nagrody książka podróżuje obecnie po festiwalach książek fotograficznych na całym świecie. Możesz kupić w przedsprzedaży swój egzemplarz wspierając jej druk: https://zrzutka.pl/kekjs4.Anna BedyńskaW centrum jej zainteresowań jest zawsze człowiek. Kieruje swój aparat w stronę tych, którzy żyją w cieniu wielkiego świata, często na rubieżach życia społecznego i ekonomicznego. Stara się uchwycić zmiany społeczne zachodzące we współczesnym społeczeństwie, takie jak ewolucja roli ojca czy sytuacja kobiet w kontekście społecznym, kulturowym i politycznym. Projekty „Dad in Action”, „Clothes for Death” i „Kids go Home” były wykorzystywane jako kampanie społeczne na rzecz humanizacji śmierci i narodzin, a zestaw zdjęć „Spot the dot” – jako projekt wspierający profilaktykę raka skóry. Domeną Anny Bedyńskiej są reportaże, często odwołujące się do tematów tabu. W projekcie „Forever mine” łączy zdjęcia i dźwięk, aby przekazać historię porwań rodzicielskich w Japonii. Laureatka nagrody World Press Photo oraz Nagrody MKiDN (2013). Ukończyła PWSFTviT w Łodzi oraz Szkołę Filmu i Teatru Dokumentalnego w Moskwie. Jej rosyjska seria „Niewinnie skazani” zdobyła tytuł Zdjęcia Roku w Grand Press Photo 2017. Członkini Canon Ambassador Program (2013–2018), Women Photographers i Polish Women Photographers. Mieszkała i pracowała w Warszawie, Moskwie, Tokio, Hongkongu i Bukareszcie. www.annabedynska.plwww.fotopolis.pl

Rozmawiamy o tegorocznej edycji Fotofestiwalu w Łodzi, podczas którego prezentowane będą premierowo nowe prace Weroniki Gęsickiej z cyklu  „ENCYCLOPAEDIA” oraz projekt Przemka Dzienisa "Dobry żal".Spotkanie z artystami i nowy podcast to okazja do rozmowy o procesie twórczym, powstawaniu koncepcji, konstruowaniu projektu, ale też konfrontacji z odbiorcami. Weronika Gęsicka i Przemek Dzienis dzielą się różnymi doświadczeniami i odsłaniają kulisy pracy.Weronika GęsickaUrodzona w 1984 r. we Włocławku. Artystka wizualna. W swej praktyce posługuje się głównie szeroko rozumianą fotografią. Jej projekty dotyczą tematów związanych z pamięcią oraz mechanizmów jej działania. Interesują ją również kulturowe zjawiska, które wpływają na współczesną rzeczywistość i które dają także możliwość manipulowania tą rzeczywistością. Często pracuje z materiałami archiwalnymi, w tym fotografiami znalezionymi przypadkowo w Internecie, ale także z banków zdjęć, archiwów policji i prasy. Tworzy również prace z pomocą sztucznej inteligencji. Laureatka wielu nagród, w tym Paszport Polityki , EMOP Arendt Award, Foam Talent, Spotlight Award i LensCulture Emerging Talent Awards. Finalistka Prix HSBC pour la Photographie i Prix Levallois. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej prace publikują liczne magazyny, w tym “The Guardian”, “The New York Times”, “Internazionale” i “Le Monde”. Prace artystki prezentowane są na wystawach na całym świecie.Przemek DzienisAbsolwent szkoły filmowej w Łodzi, twórca obrazów opartych na fotografii. Jego kompozycje są proste, lecz precyzyjnie zaplanowane. Unika patosu i nadinterpretacji – ogranicza środki wyrazu do zupełnego minimum, w ten sposób upraszczając przekaz wizualny i czyniąc go bardziej czytelnym. Jego pracom bliżej do rzeźby niż do klasycznego malarstwa. W swoich pozowanych portretach analizuje relacje między człowiekiem a codziennymi, otaczającymi go przedmiotami. Jego zdjęcia były prezentowane na licznych wystawach w Polsce i zagranicą.www.fotopolis.pl