Historia BEZ KITU

• Polska Partia Socjalistyczna. Okres międzywojenny, Prof. Andrzej Friszke

  Polska Parta Socjalistyczna na mapie politycznej II RP była jedną z ważniejszych sił. Co prawda, nigdy nie osiągnęła ani liczebności, ani poparcia na jakie mogły liczyć Narodowa Demokracja czy partie chłopskie, ale z jej szeregów wyszło wielu wybitnych działaczy, którzy odegrali znaczącą rolę nie tylko przed drugą wojną światowa, lecz także w jej trakcie. Socjaliści, choć wiele ich łączyło z komunistami, nigdy nie poszli w stronę rewolucji. Komunistyczną rewolucję jako drogę do przejęcia władzy, narzucania reform, tworzenia monopartyjnego państwa, uznawali za błędną. Niepodległość była dla nich rzeczą nadrzędną. Uważali, że ludzi trzeba wychowywać w duchu odpowiedzialności za swój zakład pracy, swoje miasto i państwo. Życie demokratyczne państwa postrzegali jako teren, na którym ludzie dojrzewają i uczą się odpowiedzialności.Jak w warunkach politycznych II RP odnajdowali się socjaliści? Co im zawdzięczamy spośród współczesnych zdobyczy państwa demokratycznego?Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z prof. Andrzejem Friszke, pracownikiem Instytutu Studiów Politycznych PAN, znawcą najnowszej historii Polski.#historiabezkitu Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl/historiabezkitu.pl czyBuycoffee.to/historiabezkituZajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl

  --------  

  1:16:10
• KL Stutthof - studium przypadku. Dr Marcin Owsiński

  Obóz w Stutthofie istniał 2077 dni. Niemcy uruchomili go 2 września 1939 r., kiedy przywieziono pierwszych 150 więźniów – głównie Polaków i Żydów. Jego lokalizacja w trudno dostępnym terenie, otoczonym z trzech stron lasem, a także wrogo nastawiona niemiecka ludność, uniemożliwiała praktycznie ucieczkę. Od 1942 r. Stutthof funkcjonował jako obóz koncentracyjny. Wybudowano w nim krematorium, a w 1943 r. komorę gazową, która początkowo służyła głównie do dezynfekcji odzieży, a dopiero od 1944 r. do uśmiercania ludzi. Przez Stutthof przeszło 110 tys. ludzi, z czego ponad 50 tys. stanowili Żydzi. Liczba ofiar wyniosła łącznie około 65 tys. W związku z ofensywą Armii Czerwonej Niemcy dwukrotnie ewakuowali obóz – w styczni 1945 r., a potem w kwietniu. Żołnierze Armii Czerwonej wkroczyli tam dopiero 9 maja 1945 r. i uwolnili ostatnich stu więźniów.Jak wyglądała obozowa rzeczywistość? Czy w obozie działał konspiracja? Jaki los spotkał dwóch komendantów obozu i jego załogę?Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z dr. Marcinem Owsińskim, kierownikiem Działu Naukowego Muzeum Stutthof w Sztutowie.#historiabezkitu Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl/historiabezkitu.pl czyBuycoffee.to/historiabezkituZajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl

  --------  

  1:16:10
• Z dziejów polskiego himalaizmu. od klątwy bogini Kali do czasów "Lodowych Wojowników". Prof. Andrzej Paczkowski

  Początki polskiego alpinizmu i himalaizmu sięgają dwudziestolecia międzywojennego. Pierwsza czteroosobowa ekspedycja w Himalaje wyruszyła latem 1939 r. z zamiarem zdobycia siedmiotysięcznika Nanda Devi East. Zakończyła się ona jednak dla polskiej ekipy tragicznie – dwóch jej członków zginęło w lawinie po zdobyciu szczytu. Pozostali wrócili do Polski, ale obaj zginęli w latach czterdziestych w niewyjaśnionych okolicznościach. Te tragiczne śmierci łączy się z legendą masywu Nanda Devi. W okresie stalinizmu wspinaczki wysokogórskie były ograniczone jedynie do rodzinnego kraju. Dopiero po odwilży Polacy wyruszyli, by zdobywać szczyty Alp, gór Związku Radzieckiego, czy Hindukuszu w Afganistanie, ale w Himalaje powrócili dopiero w latach siedemdziesiątych. Specjalnością polskich himalaistów w latach osiemdziesiątych stały się wyprawy zimowe, z tego powodu nazywano ich „Lodowymi Wojownikami”. Jak organizowano wyjazdy wysokogórskie w PRL? Z jakimi problemami mierzyli się wspinający? Dlaczego na początku lat dziewięćdziesiątych skończyły się złote czasy polskiego himalaizmu? Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z prof. Andrzejem Paczkowskim, pracownikiem ISP PAN, prezesem Polskiego Związku Alpinizmu w latach 1974–1995.#historiabezkitu Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl/historiabezkitu.pl czyBuycoffee.to/historiabezkituZajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl

  --------  

  1:30:57
• Kondycja społeczna Niemców po katastrofie II wojny światowej. Prof. Magdalena Saryusz-Wolska.

  W latach 1945–1949, zanim powstały dwa państwa niemieckie, zostały zbudowane podwaliny nowego porządku politycznego, społecznego i kulturowego, którego wiele elementów widać we współczesnych Niemczech. Proces denazyfikacji przyniósł tylko połowiczne rezultaty. W realiach rodzącej się zimnej wojny i nadchodzącego – jak się wydawało – konfliktu z ZSRR alianci zachodni zdali sobie sprawę, że potrzebują zatrzymać sympatię Niemców po swojej stronie. Trudne warunki życia w zniszczonym i zrujnowanym kraju, a także duże straty w ludziach sprawiły, że społeczeństwo niemieckie szybko uznało siebie jako ofiarę nazizmu, a nie jego sprawcę. Ten sposób myślenia zaczął się zmieniać dopiero w latach sześćdziesiątych, m.in. pod wpływem procesów zbrodniarzy wojennych, które nagłaśniane przez prasę, uświadomiły Niemcom skalę popełnionych wówczas zbrodni. Jak kształtowała się niemiecka kultura pamięci o II wojnie światowej? Jak wyglądało codzienne życie w poszczególnych strefach okupacyjnych tuż po wojnie i jaką politykę prowadzili tam alianci? Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z prof. Magdaleną Saryusz-Wolską, dyrektorką Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. #historiabezkitu Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl/historiabezkitu.pl czy Buycoffee.to/historiabezkitu Zajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl

  --------  

  48:09
• Hiszpania po wojnie domowej. Od dyktatury do demokracji. Prof. Paweł Machcewicz

  Po trwającej trzy lata wojnie domowej Hiszpania była poważnie zniszczona i wykrwawiona. Strat osobowych po jej zakończeniu dopełniały surowe represje stosowane przez reżim gen. Francisco Franco wobec przegranej strony republikańskiej (lewicowej) – m. in. wykonano co najmniej 50 tys. egzekucji, a ok. 300 tys. osób przebywało w więzieniach. Przejście od dyktatury do demokracji było możliwe dopiero po śmierci generała w 1975 r. Akuszerem demokratycznych przemian stał się król Juan Carlos, przygotowany wcześniej przez dyktatora do objęcia po nim funkcji. W 1977 r. odbyły się pierwsze od 1936 r. demokratyczne wybory parlamentarne, w tym samym roku uchwalono konstytucję, a także ogłoszono amnestię dla więźniów politycznych. Hiszpańska droga do demokracji miała swoją specyfikę i swoje ułomności. Niezależnie od tego, kto rządził w Hiszpanii w kolejnych latach, nie dążono do rozliczenia zbrodni popełnionych w czasach minionego reżimu. Jak żyło się w Hiszpanii w czasie dyktatury gen. Franco? Jak zmieniało się hiszpańskie społeczeństwo i jakie czynniki na to wpływały? Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z prof. Pawłem Machcewiczem z Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, w latach 2008–2017 dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej. #historiabezkitu Zapraszamy do wsparcia naszej działalności poprzez serwisy: Patronite.pl/historiabezkitu.pl czy Buycoffee.to/historiabezkitu Zajrzyjcie również na naszą stronę internetową: https://historiabezkitu.pl

  --------  

  44:51

Więcej Historia podcastów

Trendy w podcaście Historia

O Historia BEZ KITU