Album tygodnia

Gościem Adama Smolarka jest Patrick the Pan. Na albumie "To nie najlepszy czas dla wrażliwych ludzi" artysta opowiada o zwykłym życiu, a w rozmowie z Czwórką przyznaje, że codzienność przebija się również do warstwy muzycznej. Wyniosłe, wyjątkowe momenty czy wstrząsające przeżycia zostają nam w pamięci, ale to codzienna „szarówka”, która wypełnia przestrzeń między nimi, jest tym co artystę interesuje tu najbardziej. To z niej lepi rozczulające opowieści, które choć na pierwszy rzut oka, bardzo osobiste, wręcz intymne, szybko okazują się brzmieć znajomo i rezonować z naszymi historiami.

Najnowszy album IGNACEGO to podróż muzyczna inspirowana stanem zawieszenia, bycia oderwanym od rzeczywistości i przeniesionym do miejsca, w którym dzieją się niewytłumaczalne rzeczy. Limbo to przestrzeń na pograniczu snu i jawy, gdzie słuchacz unosi się w świecie zagadek i odrealnienia. IGNACY prowadzi nas przez jasne, piękne, a jednocześnie mroczne "nie-miejsce" – punkt pomiędzy przestrzeniami, które fascynuje i niepokoi. Na albumie znajdziemy dziesięć utworów, w których mieszają się soulowe emocje z cięższymi syntezatorowymi brzmieniami. Ten kontrast oddaje dwoistość samego „Limbo” – piękna, które jest jednocześnie pełne niepokoju. Nagrania na płycie – brzmiące, jakby dobiegały z głębokiej otchłani – to głosy, które zdają się być uwięzione i nie mogąc się wydostać, tworzą album pełen niedopowiedzianych emocji. Na rozmowę zaprasza Damian Sikorski

Gościnią Adam Smolarka jest Ania Szlagowska, autorka "Pierwszej płyty". Debiutancki album pochodzącej z Nowego Sącza artystki powstał we współpracy z wybitnymi Kubą Więckiem, Mariuszem Obijalskim, ciiicho, Dawidem Płonką oraz Kubą Karasiem, który wyjątkowo udzielił się także wokalnie. Klasyfikowany jako indie pop z wpływami folku i jazzu, bogaty w nieoczywiste harmonie, żywe instrumenty, a także elektronikę. Reprezentowany przez papryczkę chilli – symbol szczęścia, ale i osobisty talizman. Charakterystyczne dla przesiąkniętej karpackim folklorem artystki są ludowe zaśpiewy, które zgrabnie wplata w swoje piosenki. Fuzja energii i ukojenia, popu i jazzu, nowosądeckiej charyzmy i dojrzałości.

Gościem Adama Smolarka jest Paweł "Wuja HZG" Stachowiak, basista zespołu Błoto. Pojedynczy grzyb, podobnie jak człowiek, umiera, lecz grzybnia trwa niczym ludzkość. Dzięki temu, podobnie do kultury, jest nieśmiertelna. Błoto pracuje podobnie do grzybni. Z pewnością należy do świata podziemnego, stanowiąc istotę undergroundu. Jest też destruentem muzyki. W jakim sensie? Polska noblistka Olga Tokarczuk zauważyła w książce "Prawiek i inne czasy", że "[…] Grzybnia żyje dzięki temu, że wysysa resztki soków z tego, co umiera, co się rozkłada i wsiąka w ziemię. Grzybnia jest życiem śmierci, życiem rozkładu, życiem tego, co umarło". W ten sam sposób Latarnik, Cancer G, Wuja HZG oraz OlafSaxx wchodząc w kooperację przetwarzają produkty kultury, tworząc z nich zupełnie nowe i zaskakujące połączenia. Owocem tej pracy są grzyby jadalne i trujące, które manifestują się w postaci tłustych beatów, house’u, spiritual jazzu, muzyki improwizowanej, illbientu, organicznego techno i trudnej do klasyfikacji elektroniki.